Hoi an strand

Na een riant ontbijtbuffet, brengt ik de was weg die ik de volgende dag mag ophalen. Voor 1€ de kilo ga ik niet met mijn tube "reiswasmiddel" in de wasbak staan hannessen (die ik om die reden ook niet heb meegenomen).
Wat ik ook niet heb meegenomen, anders altijd wel en daarom zo stom om te vergeten, is een tube Fred&Ed en een flesje siroop. Je krijgt hier alleen jam bij dat typische fabrieks brood. Voor de afwisseling of zoals in de trein was een beetje chocopasta fijn geweest. Fien en Floris lusten geen prik en als Ollie het drinkt eet hij niks meer, dan was een glaasje limo handig geweest. Ze drinken af en toe ook een verse fruitshake. Watermeloen is favoriet bij Fien, mango bij Ollie en Floris wisselt af. Verder doen de kids het overigens heel goed in dit vreemde, bijzondere land. Ze passen zich heel gemakkelijk aan, aan het reizende bestaan en de andere omgeving. Het voortdurende gehop tussen taxi, trein, boot, vliegtuig doen ze zonder klagen. Verder is het niet heel anders dan thuis. Het ruziën, duwen, slaan doen ze ook bij 30°. Fien hoeft echt niet meer naar de PABO, haar capaciteiten als juf zijn al volledig ontwikkeld. Ollie heeft ook driftbuien in het openbaar, geregeld in het restaurant. De Vietnamezen kijken met enige verbijstering naar zijn gegil en geschop. Volgens mij vinden ze het best grappig maar lijken zich ook wat opgelaten te voelen. Ze zijn hier heel service gericht en het pleasen is sterk aanwezig, dit soort akkefietjes is dan een beetje dubbel. Ze zijn wel van de leedvermaak, toen Ollie met bult op zijn hoofd rondliep en locals vroegen hoe het kwam verwachte ik een "aahh" als reactie maar ze moesten heel hard lachen.
Vandaag gaan we naar het strand, door het hotel-busje gebracht. Daarom mogen we daar op de bedjes onder een parasol, die bij het strandrestaurant horen. We genieten van de zee en bouwen een zandkasteel. Echt feest! Lezen is er weliswaar niet bij want om de drie minuten staat er iemand aan mijn bedje om iets te verkopen. Ze zijn heel vriendelijk, niet opdringerig maar door hun "socialtalk" toch zeer aanhoudend. Van een nee maken ze "misschien later" en daar komen ze je 10 minuten later aan helpen herinneren :-)
Ondanks dat we maar 4 uur bleven, in de schaduw lunchte (met verse vis) en flink in de weer waren met zonnebrand factor 50 is Ollie flink verbrand.
's Avonds gaan we bij de overburen in de straat eten, we gaan maar niet meer naar het centrum want de kids zijn total loss na zo'n dagje strand.