regeldag in hoi an

We hebben in Hanoi besloten om 6 nachten hoi an te boeken omdat we wisten dat er 30-4 een nationale feestdag is. Er werd topdrukte voorspeld in hotels en qua vervoer. Nu blijkt dat de Vietnamezen maar liefst een week vrij zijn (degenen die het zich kunnen veroorloven) en de drukte zit hem in het weekend erna en niet ervoor, zoals wij dachten. We zitten nu dus prima in hoi an maar onze reisplannen worden hierdoor behoorlijk in de war gestuurd. We wilden namelijk ook naar Hue en hebben getwijfeld of we met de trein daar eerst zouden uitstappen. We wilden een rustpunt inlassen voor de kids omdat we tot nu toe overal 2-3 nachten waren en daarom besloten we Hue later te doen. Nu blijkt dat alle vluchten en de trein terug vanuit Hue zijn uitverkocht. Wat rest zijn hele dure tickets van Danang naar Hanoi, maar dan ligt Hue niet met op de route. Tenzij we 18 uur in de bus willen doorbrengen!! Wij als echte backpacker-bikkkels zouden daar natuurlijk meteen voor kiezen...... Godzijdank hebben we de kids mee en kunnen we schaamteloos de portemonnee trekken en met het vliegtuig gaan. Een schrale troost is dat het wel weer bijenkorfpunten oplevert, zo'n verte betaling met de creditcard. Maar het blijft jammer dat we niet naar Hue kunnen en niet gewoon met de trein terug.
We buigen ons ook over de lonely planet en google wat we de komende dagen gaan doen. We vinden drie dingen en gaan naar het centrum om dat te regelen. De cooking class valt bij nader inzien af omdat dit niet lukt met de kids erbij maar fietsen en snorkelen wordt geboekt. Fien koopt een echte Vietnamese hoed, Floris een legerhelm, Ollie kiest een hoedje. Ik een mooie tas, want die heb ik nog niet, net als schoenen. Of bedoelde Daan dat nou ironisch? Lekker gegeten bij een lokaal restaurantje. Toen we goed keken zagen we dat het restaurant gedeelte gewoon hun woonkamer is, naast de keuken zat dan ook hun eigen badkamer waar we gebruik konden maken van hun toilet. Oma schuifelde van de bank naar de tafeltjes van het restaurant. De mensen zijn overal even aardig en blij. Vooral Ollie krijgt veel extra aandacht. Tegen mij wordt telkens gezegd hoe "lucky" ik ben met 3. Dat voelen wij ons gelukkig ook, hoewel Daan graag anders doet geloven. We hebben hier begrepen dat Vietnamezen die voor de overheid werken niet meer dan 2 kinderen mogen, dat versterkt ons bevoorrechte gevoel.
Einde van de middag belanden we bij het zwembad en 's avonds eten we bij een zeer goed restaurant het lekkerste Vietnamese eten tot nu toe.