hanoi

Lekker een taxi terug genomen naar het vliegveld, kort vluchtje van nog geen 2 uur, op het vliegveld genaaid met de koers dollars-euro toen we visum moesten afrekenen en dan zijn we in Vietnam! In de hal stond een mannetje met een naambordje klaar!, In Thailand wisten we dat de trein een prima optie was en de taxi's op het vliegveld zijn altijd duur. De verhalen die we hadden gelezen over hoe het er in vietnam aan toe gaat, met corrupte taxichauffeurs en gebrek aan een trein, deed ons besluiten om ons lekker te laten ophalen door het hotel. We zijn wel in een andere wereld aangekomen, wat een bende! We kijken onze ogen uit op weg naar het hotel. De wijk waarin we verblijven staat bekend om zijn smalle drukke straatjes vol brommertjes. Het getoeter (van de scooters) gaat continue door. Ik dacht dat wij na al onze reiservaring wel wat gewend waren maar Hanoi is "confusing". We zijn in zoveel niet-europese landen geweest maar dit heb ik niet eerder meegemaakt. Er is zoveel te zien, er gebeurt zoveel om je heen, het is echt heel arm terwijl er tegelijkertijd hotels en toeristenwinkeltjes zijn. Het is ook echt niet schoon en dan dat constante gevaar van die brommers die met tientallen tegelijk om je heen rijden. Er zijn wel stoepen maar daar zitten zij zelf op met plastic mini stoeltjes iets te verkopen en heel vaak iets te koken. Dus je moet ook nog opletten dat je niet tegen een pan kokend frituurvet aanloopt. En dan zijn er nog taxi's, cyclo's, fietsers en wandelende verkopers die hun handelswaar op fiets of op traditionele vietnamese wijze, twee manden aan een lange stok, dragen.
De straat oversteken vergt wel enige oefening, maar uiteindelijk komt het erop neer dat je in een gelijkmatig tempo rustig moet oversteken terwijl de scooters als water om je heen stromen. De winkeltjes zijn ook het bekijken waard want die zijn meestal VOL gestouwd met 1 produkt. Alleen maar rollen plakband, schoenen, lampionnen,koekjes. Vaak heeft de hele straat hetzelfde te verkopen en vind je in een andere straat weer 10 dezelfde winkels. Overweldigend! Af en toe hoor ik tussen al dit geluid gekwetter en als je dan omhoog kijkt hangt er een vogelkooitje aan de winkelpui. Dit is natuurlijk allemaal supergaaf maar niet met honger en 3 jengelende kinderen ;-) Het vinden van betrouwbare restaurantjes in de chaos bleek namelijk ook een klus. Als ik zag wat ze op straat hebben liggen, schuif ik niet graag aan bij die plastic stoeltjes....
Ook het geld is "confusing". Je betaalt hier met dong en de koers is 1 miljoen dong =30euro. Dan krijg je tig briefjes terug of je ziet een prijs en vraagt je steeds af wat het dan kost. Het is continue nullen tellen. Er staan overal pinautomaten maar bij de meeste mag je maar 2.000.000 opnemen, klinkt veel maar is het dus niet.
In het hotel hebben we een enorme kamer met twee enorme bedden. Fijn voor Olivier want dan hoeft hij niet meer op de grond te slapen (Hij heeft overigens wel een matje hoor, zo wreed zijn we ook niet).
Vandaag zijn we de hele dag druk geweest met onze trip verder uit te zetten, wat gepaard ging met de nodige keuzestress en enige achterdocht of we niet ontzettend opgelicht worden. We hebben nu veel geld betaald voor een trip naar Halong Bay morgen en hopen maar dat het dat waard is. Vandaag hadden we een beetje spijt van het hele backpack-gebeuren en stond het huilen mij nader dan het lachen. Het valt ons tegen hoe moeilijk je de dingen op de bonnefooi kan doen hier.Dit is toch geen Thailand, daar is het wel wat overzichtelijker en makkelijker. Hier is het steeds kiezen tussende goedkope, tijdrovende backpack-wijze inclusief het onderhandel-gedoe of je portomonnee trekken en toer boeken of het hotel laten regelen. Ik heb bijvoorbeeld vandaag 4 uur met ons wasgoed op mijn rug gelopen op zoek naar het bordje wat ik had zien hangen ( 1 kg laundry for 1$) terwijl het hotel ook laundryservice heeft.... Je kan ons wel uit Nederland halen, maar Nederland niet uit ons.
Moesten we nou wel naar het treinstation zien te komen om daar te checken dat de trein echt vol is zoals ze bij het hotel zei na een telefoontje? Moeten we op eigen gelegenheid naar cat ba of toch zo'n tour? Kortom, keuzestress
Het bezoek aan het waterpoppentheater was daarom een welkome afwisseling! En ons indoor zwembad in het hotel vonden de kinderen ook best prima. Het is hier een stuk minder warm dan Thailand maar al 2 dagen grijs en drukkend. Hopelijk wordt het morgen beter als we gaan varen. We gaan dus naar Halong Bay en als we terug komen direct met de nachtrein door naar Hoi An. We hebben daar het ook hotel nu geboekt. Overal is wifi, dus als de kindjes lekker liggen te slapen, google-en wij ons suf.