Halong bay

We hebben via het hotel in Hanoi een cruise geboekt bij 1 van de ongeveer achtentwintigduizend aanbieders. Dit betekende helaas de wekker zetten want we zouden al om 8 uur opgehaald worden. De busjes naar de haven reden in een soort colonne want Halong bay is ook in het laagseizoen erg populair. Het was ongeveer 170km reizen maar dat kost ongeveer 4 uur. Gelukkig was er voor ons veel te zien en waren de kinderen erg zoet door de meegebracht tablets. Ik denk dat als je Floris of Olie straks vraagt hoe Vietnam er uit zag, ze de score van hun spelletje noemen. Maar gelukkig geen gedrein en ook niet roepen ' ik moet plassen' terwijl de plaspauze al is geweest. In de haven werden we op een klein bootje geladen en naar onze jonk gevaren. Van buiten zag deze er redelijk ranzig uit, maar eenmaal aan boord viel het reuze mee. Beneden waren allemaal hutten, de keuken en de verblijven van de bemanning (een matras in een bezemkast). Op het dek daarboven waren nog een paar hutten en ook de kombuis. Daar werd al meteen een lunch geserveerd. In de bus was door de gids al gevraagd of we vis lusten en schaal- en schelpdieren, en nu bij de lunch bleek waarom. Alles werd meteen uit de kast gehaald, gerecht na gerecht werd op tafel gezet. Gegrilde vis, gamba's, inktvis salade, schelpen maar ook goddelijke verse loempia's. Het eten was duidelijk top bij Aclass cruises!
Na deze zeer uitgebreide lunch voeren we de haven uit. Het was wel bewolkt maar de omgeving was erg indrukwekkend. Overal rijzen rotsen op uit het water en juist omdat het niet helder was gaf dat een bijzondere aanblik. Het staat op de unesco erfgoedlijst. Al snel gingen we weer voor anker en werden we met de gender naar een floating village gebracht. Daar konden we overstappen in een kajak en zelf een stukje peddelen. In de rotsen, karstgebergten, zijn soms grotten ontstaan en daar ging je met de kajak in. Prachtig! Maar het vissersdorpje was ook bijzonder, mensen leven op houten vlotten die drijven op tonnen. Bij terugkomst op de boot stond er een lekker glaasje wijn klaar.
Daarna gingen we naar een rots waar ze boven een uitkijkpunt hadden gemaakt waar je met een trap van 420 treden kwam. Er was ook een strandje. Olie scheurde als een gek naar boven, pas bij de laatste 50 treden moesten we hem tillen. Toen waren we wel heel dankbaar dat de zon niet scheen, want zweet liep met straatjes van ons af.
In de hut konden we even douchen, relaxed en toen werd er weer een enorme maaltijd geserveerd. In Nederland zouden we schande spreken van zoveel verspilling maar hier lijkt het wel status te geven. Aan het begin van de maaltijd zeiden ze dat je altijd om meer mocht vragen en dan zetten ze het ene schaaltje na het andere neer. Zelfs als je bijna 1/3 tot de helft liet staan, vroegen ze of het genoeg was en dat er meer was als we wilden.
Na het eten was het voor Ollie tijd om te gaan slapen en konden Floris en Feline squid (pijlinktvis) proberen te vangen. Dit deden we vanaf de boeg met behulp van een felle lamp die in het water scheen en met een haakjes met fluoriserend aas. Wij hadden helaas geen geluk, maar anderen lukte het wel. Wel zielig z'n naar adem happende squid die je piepen lucht hoort uitblazen. Hierna zijn we lekker gaan slapen. In de hutten was airconditioning en warm water, maar alleen van 18:00 tot 7:00 als de generator draaide.